To miał być piękny, przyjemny, inspirujący dzień. Czwartkowe popołudnie i wieczór spędziłam całkowicie na poszukiwaniach blogowych perełek, szukaniu ciekawych treści i komentowaniu tego, co mnie skłoniło do refleksji.
Dzień okazał się jednym z moich największych koszmarów i ten tekst będzie efektem tego, że mój poziom tolerancji i akceptacji dla ludzkich pomysłów został dobitnie przekroczony. Dzisiejszy post będzie szybką refleksją, która - mam nadzieję - trafi do niektórych głów i może, może stanie się cud i wyjdziemy z tej dziwnej mody w blogosferze na prostą. Nadzieja matką głupich, ale nic więcej poza nią nie mam. Tutaj pragnę zaznaczyć, że piszę w pierwszej osobie liczby pojedynczej, ale zgadzamy się z tym obie - Indium zatwierdziła ten post do publikacji, więc... Serdecznie zapraszaMY!
Gwałtownych uciech i koniec gwałtowny
Kiedy oglądałam Westworld, nie sądziłam, że ten tekst kiedykolwiek będzie tak dobrze oddawać istotę mojego czwartkowego, blogowego popołudnia. Z racji tego, że wiele miesięcy mnie nie było, postanowiłam nadrobić blogowe zaległości, zrobić porządki na Bloglovin, poszukać nowości i po prostu - odnaleźć się na nowo w blogosferze. Mijały godziny, a ja natknęłam się na kilka nowych blogów, kilka tych "starych, dobrych blogów" i w sumie... Szaleństwa nie było. Zaczęłam się zastanawiać, gdzie Ci wszyscy ludzie są.
Bo przecież nie jest tak, że blogów jest coraz mniej, że ludzi jest coraz mniej. Oni na pewno gdzieś są, utworzyli społeczność, gdzieś na pewno istnieje jakaś większa grupa blogerów, tylko szukam w niewłaściwym miejscu. I wtedy wpadłam na ten genialny pomysł -
poszukać grup takich osób na Facebooku. Pomyślałam, że skoro są grupy i mastermindy, gdzie ludzie łączą się i wspierają wzajemnie w prowadzeniu i skalowaniu swojego biznesu, to i na pewno są takie grupy dla blogerów.
To było moje przekleństwo.
Przecież poważni blogerzy są, zarabiają!
Zacznijmy może od tego, co rozumiem przez sformułowanie
poważni blogerzy / blogerki. Otóż nie mam tu na myśli Marcina Iwucia, Michała Szafrańskiego czy innych guru blogowania, których oczywiście podziwiam i którzy na wartościowym contencie zarobili bardzo duże pieniądze (blog Michała Szafrańskiego przyniósł dochody liczone w milionach), ale chodzi mi o zwyczajnych blogerów, którzy po prostu mają w sobie tą
pasję do poruszanej tematyki i traktują swojego bloga poważnie. I tu przez poważnie nie mam na myśli zmonetyzowania go na jakichś badziewnych, psujących odbiór strony reklamach Google Adsense, ale chodzi mi o:
dbanie o bloga, o content (czyli zawartość merytoryczną - żeby coś wartościowego wnieść do tej blogosfery),
o odpowiednie treści w mediach społecznościowych (znów content), o
dobry wizerunek w social mediach i na stronie bloga (
oprawa graficzna jest ważna), ale też o
funkcjonalność strony. I tu się zatrzymamy, bo to jest w ogóle jakieś kuriozum:
dlaczego tak wiele blogów nie ma wcale wersji mobilnej szablonu i nie da się ich czytać na telefonie? A jeśli już się da, czemu jest to ta ohydna wersja Bloggera? :( Tutaj z góry przepraszam tych z Was, którzy o tym nie wiedzieli, że z niej korzystają, bo nie każdy się na tym zna, może nie wiedzieliście, że można mieć inną wersję mobilną, a dbacie o swoje blogi. Jeśli tak jest to się na mnie nie obrazicie za trochę mocne słowa, tylko zadbacie o nie jeszcze bardziej i jestem pewna, że poszukacie w internetach sposobów, aby udoskonalić responsywność swoich stron <3 Wracając do tematu: szukałam, szukałam grupy takich osób i nieszczególnie trafiłam na jakąś większą, poważną społeczność. Zazwyczaj trafiały mi się jedynie rodzynki w gąszczu marności nad marnościami.
Pierwsze zderzenie z grupami blogerów na Facebooku
Dołączyłam do większości grup na Facebooku dla blogerów/blogerek, które wyskoczyły mi w wynikach wyszukiwania. Cieszyłam się jak cholera, nie mogłam się doczekać, aż mnie przyjmą do tych grup,
w końcu zaraz miałam pogadać z blogerkami takimi jak ja! 🤩 Jakież było moje zdziwienie, gdy grupa za grupą, przeglądałam treści w nich i mało nie spadłam z krzesła. Większość tych grup to
zwykły słup ogłoszeniowy, gdzie każda z kilkuset lub kilku tysięcy osób
wchodzi tam tylko i wyłącznie po to, żeby zostawić link do swojego posta. Tego nawet nikt nie czyta, nikt nie scrolluje tego "słupa", co ciekawego się pojawiło, ba! Większości nawet nie chce się dać w takim poście oprócz linka contentu, który pokazałby, że treść posta rozwiązuje konkretny problem czytelnika, żeby go trochę zachęcić do odwiedzin. Nic! Zero starań. Z ciekawości opublikowałam posta (ale z contentem!) w jednej z takiej grup, posta, który polecał szablon na bloga i co zaobserwowałam? No po prostu jedno wielkie nic! Zero reakcji :) Kurczę, ja pamiętam, że kiedyś każdy darmowy szablon to było coś, blogerzy chcieli z nich korzystać, a jeśli nie, to przynajmniej było jakieś minimum zainteresowania tym tematem (publikowałam też wtedy na Facebooku i wiem, że było!).
Dotarło do mnie, że Ci wszyscy ludzie mają tylko jeden cel: dostać komciaka, a najlepiej ze dwa - to już w ogóle by było super, +100 do zajebistości. A że blog wygląda jak blogi 20 lat temu i w ogóle się nad nim nie wysilam, żeby robił coś dobrego dla tych czytelników? Kogo to obchodzi, przecież się odwdzięczę komciem za komcia, to im musi wystarczyć, blog nie musi wyglądać... To była dopiero kropla w oceanie bólu i rozpaczy.
Grupy dorosłych kobiet - blogerek na Facebooku, czyli Blog Onet 2.0
No bo przecież można sobie jeszcze wytłumaczyć: może trafiłam na grupy, gdzie dominują dzieci z podstawówki. Dlatego się nie poddawałam, poszukałam grup, gdzie bytowały
poważne kobiety, dorosłe. O ile jeszcze w grupach, gdzie średnia wieku była stosunkowo niska, mogłam zobaczyć same linki, o tyle w grupach poważnych, dorosłych ludzi pojawiały się równie
doniosłe i poważne regulaminy, które obligowały wszystkich uczestników promujących swoje treści do komentowania wszystkich treści promowanych przez innych członków grupy. Nie byłoby w tym nic dziwnego, żeby zachęcać do komentowania blogów innych, wzajemnego się wspierania, ale tam były nawet
ustanowione daty z godziną, do której musisz oddać wszystkie komcie wszystkim osobom pod postem! Ale na tym nie koniec. To jest ten moment, gdy - uwaga - będzie cytat! Zacytuję wpis jednej uczestniczki takiej grupy. Rzecz była ważna, istotna, dotyczyła bowiem
nieoddanych w terminie komciaków.
"Dziewczyny musimy sprecyzować zasady naszej linkowej zabawy. Co zrobić
gdy nie otrzymujemy komentarza? Mnie się już kilka razy zdarzyło, że nie
od wszystkich dostałam. Jakoś tak nie miałam śmiałości ponaglać, kilka
razy ponagliłam, bo wierzę, że ktoś niespecjalnie, tak przez przypadek
pominął... kiedyś nawet moje ponaglenie nie pomogło. Czy Wy macie za
każdym razem komentarze od wszystkich biorących udział w zabawie? Nasze
kochane Administratorki określcie kroki, co w tym przypadku zrobić 😀 plisssssss…… Pozdrawiam wszystkich bardzo serdecznie z mojej wsi 🙂"
Heloł, no przecież mi się należo, skomciałam Ci, a Ty nie oddałaś. Gdzie procedura postępowania, gdzie admini grupy, halo policja?! Sick! Dobrze, że nie powstał na to jeszcze paragraf w kodeksie karnym. Wtedy dopiero czas oczekiwania na rozprawę sądową byłby długi!
Wracając do tematu oddawania komci.
Przecież to już było! Konkursy z nagrodami w postaci 1000 komentarzy to wynalazek Blog Onet i myślałam, że polska blogosfera ma już ten durny epizod za sobą. Jeszcze parę lat temu (tak, tylko parę lat! przed moimi studiami, bo robiłam wtedy szablony na Bloggera) za coś takiego, jak "wymianki komentarzy" można było zostać poczęstowanym jedynie
falą ostrej krytyki. I teraz co? Wyszliśmy z tego, dbaliśmy o jakość i komunikację, żeby... znów do tego wrócić? Że też dorosłym ludziom chce się bawić w takie rzeczy. Nie wiem, czy to zauważył ktoś, ale np. ja i moja siostra nie pozostawiamy takich komentarzy i komentujemy wyłącznie, kiedy jesteśmy w stanie coś powiedzieć na dany temat, ale przede wszystkim i to jest najważniejsza zasada: czytamy posty, które komentujemy. No bo jak inaczej napisać coś sensownego? I wchodzę na takiego pierwszego lepszego bloga dorosłej osoby, gdzie i
nawet tematyka ciekawa, ale potencjał strony zmarnowany z każdej możliwej strony, a w komentarzach - sztuk aż 20 - mniej-więcej taka powtarzalna treść:
◼️ "Ładnie ;)"
◼️ "Pięknie!"
◼️ "Nie znałam tego:) Super!"
◼️ "Wow ile tego!"
◼️ "Ale nowości!"
◼️ "Jakie zakupy!"
Serio? Czy tylko mi te komentarze przypominają przesłynne: "Jaka cena" z Facebooka? Jaki jest cel zostawiania czegoś takiego? Bo to wszystko jest w tych grupach uznawane za formę wsparcia. Czy to faktycznie jest wsparcie?
Czy spam na stronie ją wspiera??? Czy spam pomaga naszym blogom?
A mogło być tak pięknie... Grupa blogerek w mojej głowie
Nie uważam, żeby wsparcie w takiej formie, jaka jest popularna obecnie, miało jakiś sens. Uważam, że
dyskredytuje to bloga w oczach poważnego czytelnika, któremu może i nawet spodobałby się content, może i chciałby zostać na dłużej, ale... widzi to. Widzi, że ta strona poważna nie jest. A przecież można inaczej! Czy grupa wsparcia musi być tylko
słupem ogłoszeniowym? Wymianą "komciaków"? Uważam, że nie. Jest multum innych sposobów na realne, sensowne wsparcie:
◼️ wspólna praca na grupie nad SEO, czyli pozycjonowaniem strony, żeby było więcej wejść organicznych,
◼️ udzielanie sobie porad, wskazówek, dzielenie się trickami,
◼️ odpowiadanie wzajemnie na pytania techniczne dotyczące poprawy wyglądu strony i szablonu
◼️ pomaganie sobie w zakresie szaty graficznej bloga: dzielenie się linkami do stron z dodatkami graficznymi, z darmowymi zdjęciami w pięknym, kobiecym stylu,
◼️ udzielanie sobie rad, jak skuteczniej zaangażować swoich odbiorców w rozmowę na blogu i social mediach,
◼️ wzajemne oceniane swoich blogów, opiniowanie, jak strona jest odbierana przez innych blogerów, że np. coś nie działa na telefonie, nie da się kliknąć w link,
... i wiele, wiele innych. Sposobów jest mnóstwo.
Od nas tylko zależy, czy weźmiemy się w garść i zaczniemy sobie udzielać realnego, prawdziwego wsparcia, czy jedynie fikcyjnego, w postaci pustych komentarzy i liczb z nich płynących, które nie mają
żadnego znaczenia dla rozwoju strony.
A może jednak taka grupa powstanie?
Na koniec tego posta naszła mnie myśl, że
może ja założę taką grupę na Facebooku? Grupę z prawdziwego zdarzenia, która nie byłaby słupem, a miejscem, gdzie wspólnie w grupie można by
doskonalić nasze strony wizualnie i pod względem merytorycznym? Mam jednak wątpliwości. Nie wiem, czy jej ktoś potrzebuje. Może to tylko ja jestem taka dziwna, my jesteśmy takie dziwne, że chcemy rozwijać to, co tworzymy, by było coraz lepsze?
Może nie ma w naszej społeczności takiej realnej potrzeby, by nasze blogi i blogowanie doskonalić?
Jakie jest Wasze zdanie?
Na koniec jeszcze poproszę:
jeśli możecie mi polecić jakieś blogi poważnych osób z pasją (ale nie jakichś modowych div i gwiazd czerwonego dywanu, z którymi nie ma kontaktu, żeby pogadać, bo są zbyt sławne i rozmawiają tylko z dziennikarzami),
polecajcie proszę. Każdy kontakt na wagę złota! ❤
Tov
